Tüm ruhumu, tüm kalbimle tadını çıkardığım bu tatlı bahar sabahları gibi, harikulade bir dinginlik kapladı. Yalnızım ve benim gibi ruhların mutluluğu için yaratılmış bu noktada varoluşun cazibesini hissediyorum. Sevgili dostum, o kadar mutluyum ki, salt dingin varoluşun o enfes hissine o kadar dalmışım ki yeteneklerimi ihmal ediyorum. Şu anda tek bir çizgi bile çizemezdim; ama yine de kendimi hiç bu kadar büyük bir sanatçı olmadığımı hissediyorum. Güzel vadi etrafımda buharla dolup taşarken, öğle güneşi ağaçlarımın geçilmez yapraklarının üst yüzeyine vururken ve sadece birkaç rastgele ışık huzmesi iç sığınağıma süzülürken, kendimi şırıl şırıl akan derenin kıyısındaki uzun otların arasına atıyorum; ve toprağa yakın yattığımda, binlerce bilinmeyen bitkiyi fark ediyorum: sapların arasında küçük dünyanın vızıltısını duyduğumda ve böceklerin ve sineklerin sayısız tarifsiz biçimine aşina olduğumda.